Peuterdansles, dreumesdans of peutergym

Peuterdansles, dreumesdans of peutergym. 

Je hebt zoveel keus waar je dreumes naar toe kan en alles is op een andere pagina te vinden dat ik door de bomen het bos niet meer zie en eigenlijk ook niet meer weet wat ik nou voor Hannah wil. (of wat ze zelf mogelijk leuk zou vinden).Dus ik maak voor mijzelf een overzichtje met de links, op de dagen van de week dat het is en de prijs. Want wat zijn sommige verenigingen duur!

Ik maak het overzicht voor mensen die in Utrecht Noord/Zuilen wonen. Dus mijn excusses als iets niet gemeld word. Ik kan je website altijd nog vermelden.

Ik zoek dus iets voor mijn dochter van ongeveer 20 maanden. Ze houd van muziek en begint de dans een beetje uit te vinden. Haar favoriet op het moment is het liedje Dansles van Nijntje.Daarom ben ik vooral op zoek naar iets van dans of iets met muziek.
En het is niet dat ik alles met haar wil ondernemen. Ik wil graag een groepje die het liefst op maandag en donderdag valt. Dat zijn mijn vrije dagen. Alleen kan ik tot nu toe niets vinden voor die dagen.
Wie kan mij helpen?!? Wie heeft nog tips voor een leuke dans/muziek les in Zuilen? Heel erg bedankt.

Ter info

Maandag

Dinsdag

Woensdag
Peuterdans (vanaf 3jaar) van PM dance van 14-15u kosten €19,95 per maand

Ouder en peutergym van Sport Vereent Utrecht van 15-15.45 kosten strippenkaart €25,00 voor 10 lessen.

Donderdag

Vrijdag
Dreumes gym van Aapjeskooi van 9.30-10.15 kosten zijn € 80,00 voor 8 lessen


Zaterdag 
Dreumes gym van Aapjeskooi van 9.30-10.15 kosten zijn € 80,00 voor 8 lessen

Buiten Zuilen is er wel peuterdans en muziek op schoot bij het UCK wat onder anderen op het domplein zit (kosten ongeveer € 90,00 voor 10 lessen)
Touchee heeft mini-swing op de woensdag, vrijdag en zaterdagochtend. (kosten zijn € 31 pm). 
Monkey Moves zit ook in Utrecht maar niet in Utrecht Noord. Kosten zijn daarvan 8,25 p les of 11,49 per les met een strippenkaart. 

vliegen met baby

Wij gingen op vakantie naar Estland en Letland in Juni 2017. Het was een hele onderneming met onze kleine dame van juni 2016.

Wat neem je mee?
Wat doe je allemaal in het vliegtuig?!
Zou ze stil zijn?
Wat als je gaat huilen?
Noem al die dingen maar op.

Maar wat neem je mee?! We hadden een geweldig spel voor onze dame gehad, dat zijn de Tomy verrassingseieren. Ze gooit ze op het moment het liefst overal heen, dus niet handig in het vliegtuig. Maar op locatie zijn ze altijd haar favoriet.
We namen ook haar favo knuffeltjes mee (ze heeft er 2 en bij oma vergat ik ze wel eens, dan hadden we drama). Ook hadden we voor 1 week aan kleertjes mee. Dat paste precies erbij in mijn tas. Alleen mijn tiolettas had ik bij mij man erin gedaan. En bij hem zat het deryan tentje nog aan zijn tas.

Wat doe je alleemaal in het vliegtuig?
Men zegt dat kindjes jou gevoel overnemen. Dus als jij stress hebt, dan moet je niet bij je kindje in de buurt zijn (is mijn moto). Gelukkig ging de vluchten allemaal super! Blijkbaar slaapt onze dame het liefst al tijdens het taxien. Tijdens onze vluchten is ze een keer van de vier vluchten wakker geweest. We zijn nadat we deze reis hebben gedaan ook naar Bristol geweest voor mijn man zijn familie. Dus wij zorgde alleen dat onze armen niet gingen slapen omdat er een kindje op lag. Dus ze was verder erg rustig/

Tijdens het verplaatsen van plek naar plek hadden we onze dochter in de draagzak en zat mijn tas in de buggy. Dat vonden wij het makelijkste met het verplaatsen. Ook omdat het anders te veel bukken werd om de buggy telkens te tillen over stoepjes of in de bus ed, nu konden we iets ruwer zijn met de buggy.

Maar omdat die van ons zo makelijk was tijdens deze vluchten, gaan we in februari 2018 naar Sri Lanka. Ik ben erg benieuwd hoe een 14u vlucht zou gaan. Dus die update volgt binnenkort.

Weer terug in NL

Nadat we Cusco hadden verlaten gingen Jim en ik naar Paracas. We hadden een auto gehuurd en heerlijk gingen we 300km rijden naar het zuiden, wat bekend stond in mijn boek als de galapagos van Peru. Dat laat je mij niet twee keer zeggen en ik wou er heen!
We kwamen laat aan en ons hostel had de deuren al gesloten.. Tenminste voor Jim die zachtjes aanklopt. Ik had op de website va Booking.com aangegeven dat we rond middernacht zouden komen, dus ik was heerlijk Hollands en bonkte zo hard als ik kon op een golfplaten 'muur' waar de eigenaar zou slapen. Want waarom zou je andere een tijd kunnen aangeven als zij er niets mee doen.
We kregen een fijne kleine kamer met gedeelde badkamer en vielen direct in slaap.
De volgende ochtend wouden we naar de eilanden, maar de boten gingen niet. Die gingen pas 5 dagen later!? Hoe kan dit? JA de zee was ruw. Maar als wij naar de zee keken leek die helemaal niet ruw. Ze wouden gewoon niet werken! Hoe kan je anders geen geld willen maken van toeristen... Wij snapte er niets van.
Gelukkig hadden we de auto en konden we naar het park rijden om zelf een tour te doen.
We kwamen eerst bij een uitkijkpunt waar we de Humboldtgent zagen, ook wel in het engels Peruvian boobie. De genten komen voor in de galapagos en de bekenste daarvan in de blauwpootgent, al komt er voor de nederlandse zee ook de jan van gent  voor. Geweldige zeevogels.

Nadat we de boobies vaarwel hadden gezegd kwamen we aan bij een mooi strand, waar nog iemand aan het strandjutten was. Vlakbij de meneer zijn tent lagen zakken met vissenkoppen en krab overblijfselen. De meneer was redelijk schuw, dus we gingen er niet verder naar toe.

We waren nu al een tijdje aan het rijden en vogels aan het bekijken tot we bij een kleine nederzetting kwamen met cafetjes en een kleine haven, waar de pelicanen je tegemoet kwamen. We hadden zelf kunch mee en gingen hier even een drankje doen. Helaas kwam het bier alleen in 600ml dus we zaten hier nog even tot Jim zijn biertje op had.

Het laatste op onze tour was het visitorscentre en eigenlijk hadden we een deel overgeslagen, maar ik mocht daar van Jim niet rijden omdat er geen echte weg was :( Maar daar zaten juist de zeeotters!!

Ook dachten we hier heerlijk op het strand te kunnen liggen, maar dat ging ook niet door omdat het strand er gewoon niet zo mooi bij lag..

Edit: wist niet dat deze blog nog open stond. Dus even verder schrijven van wat ik nog weet :) (oktober 2017).

Terug in Lima, gingen we de auto inleveren bij de huurplek en hadden we eerst onze tassen bij het hostel. Daarna gingen we op zoek naar eten en het stukje Miraflores ontdekken. De volgende dag gingen we Lima zelf in. Er werd gezegt dat je niet je grote camera mee moest nemen. Maar dit vondne wij wel meevallen. We kregen wel 1x de melding dat we niet verder moesten lopen dan dat hoekje, dat doe je dan ook niet. Lima zelf is een mooie stad en ik vond het raar dat je hier niet alleen duiven maar ook gieren boven de stad vliegen. Dit heeft vast een reden en dat ga ik nog uitzoeken.. Maar dat volgt dan nog.

Reizen met een baby

In Juni gaan wij op vakantie naar Estland. En ik zie er een beetje tegenop.
Ik google mij suf over hoe wij de tijden in het vliegtuig, de bus en de trein gaan overleven.
Ik maak mij er echt te druk over. Natuurlijk gaat Hannah rustig en gezellig mee! Dat doe je altijd.
Maar wat als het niet zo is?!?

Ik zit te kijken naar kleine zitjes die we kunnen gebruiken in de trein en vliegtuig. Zodat we beide fijn kunnen zitten. Want deze vlucht is maar 3u. Volgend jaar willen we verder weg en spannender dingen gaan doen. Dus ik hoop dat deze vakantie goed gaat. We zullen het zien.
Dit word vervolgd.

Machu Picchu

Thuis hadden Jim en ik de tour al geboekt en eindelijk was de tijd daar dat we in Cusco waren en zouden beginnen aan de laatste 'hoogtepunt' van de trip.

We vertrokken om 5.40 vanuit ons hostel om met de groep te ontbijten en dan te reizen naar de plek waar we downhill 60 km gingen mountainbiken. Voor jullie info, we hebben niet de originele inca trail gedaan, maar de jungle trail. Niet 5 dagen wandelen, maar 2 en iets meer activiteiten zoals mountainbiken en raften.
Downhill ging natuurlijk erg snel en we hadden gelijk onze lunch.. Ik was alleen niet heel handig met de kleine rivieren en kwam zeiknat beneden aan. Want waar iedereen stapvoets ging, sjeesde ik er voorbij en hield alleen het opspattende water mij iets tegen.
Maar het uitzicht was super! We begonnen hoog bij een gletsjer en onderweg vlogen we langs paardjes die lekker aan het eten waren van idyllische stukjes gras waar een my little pony jaloers op zou zijn.

Eenmaal beneden gingen we lunchen en hadden Jim en ik ons opgegeven voor raften. Ik vond het zelf ietsjes tegenvallen. Maar het was erg leuk om te doen, al vond ik het eerder een beetje rustig op een stroomversnelling af roeien (het was iets te rustig).

Toen het al donker begon te worden, moesten we nog een uurtje een helling beklimmen om bij onze home stay te komen. En begon de wandeltocht van 2 dagen en een beetje.
De vrouw van het huis liep met al ons eten rustig omhoog (in mijn tempo, al had ik geen 20 kg aardappelen op mijn rug) en we kwamen al snel het eerste huisje tegen. Dit was niet de eindbestemming, jammer. Wel zat er een tiener verveeld op een bankje met zijn mp3 te spelen en er naast een aapje die waarschijnlijk iets van eten kwam stelen.
Na een echt uur de heuvel op te hebben gelopen waren we bij de home stay. In een huis onderweg kwam er al cavia gepiep uit de keuken en blijkbaar is het normaal om deze kleine knaagdieren in je keuken te hebben (en te eten op speciale dagen). Alle restjes van groente word in een grote kom onder het aanrecht gestopt en ook in onze home stay waren er minimaal 10 van deze kleine beestjes ervan aan het smullen!

 

We kregen allerlei info over hoe men hier leeft en wat ze verbouwen en rond half 9 lagen we allemaal op een oor om rond half 8 weer op te staan voor ontbijt en dag 2.

Vandaag gaan we een kilometer van een oude inca trail lopen en voor de rest 14 andere km verbranden onder onze schoenen. Het stukje inca trail was dood eng. Super smal en ik heb heerlijk met de heuvel lopen knuffelen om überhaupt ergens te komen. Dood eng!

Daarna werd de weg breeder en kon ik wat meer genieten! Ons groepje liep zo snel dat we een uur te vroeg aankwamen voor lunch en heerlijk mochten hangen in een hangmat. Daarna liepen we door een kloof verder om te eindigen in een hot spring 3 km voordat we in Santa Theresa waren, waar we zouden overnachten. Heerlijk je botten rusten in warm water.. Ik heb vervelender dingen gedaan (zoals de colca canyon).

Tijdens het eten werd er Pisco Sour gedronken, een heerlijk locaal drankje met pisco (lijkt op grappa, maar gemist met iets wat lijkt op bitter lemon en veel suiker). En aangezien we weer niet super vroeg op hoefde gingen we naar de locale bar, alleen wou niemand dansen...

De derde dag stond er ziplinen op het programma en bleef ik op de grond om foto's te maken (deel van de groep wou voetbal kijken en gingen naar een pub waar we elkaar zouden tegenkomen 2u later). Voor mij hoefde dat ziplinen niet, ik ben niet zo'n held met hoogtes. Maar Jim leek het erg gaaf.

Al kwam hij wel wat wit rond zijn neusje weer terug ;)

Toen nog een 12km wandelen, tot we rond km 6 door onze gids werden gevraagd naar het puntje van de berg te kijken. Dit was namelijk berg Machu Picchu (oude berg) en zagen een klein huisje uitsteken. We zijn er bijna!! Al moesten we nog wel naar het toeristische plaatsje Aguas Calientes wat als base voor MP geld.  Maar dit was vlak en weer redelijk binnen de tijd kwamen we aan.

 

Machu Picchu is gewoon onbeschrijvelijk. Je loopt er met ongeveer 5000 anderen rond. Maar op sommige tijden lijkt het net of je er alleen loopt, tussen de huisjes die minimaal 600 jaar geleden waren bewoond. Ze weten niet veel van Machu Picchu, omdat ze denken dat de mannen gingen vechten tegen de spanjaarden en de toegangswegen waren versperd om deze stad nooit te vinden. Dus alles wat je leest is een speculatie. Maar het is gewoon een mooie plek!

 

 

We moesten om 4.40 klaar staan in de ochtend om op tijd te zijn voor de ingang van Machu Picchu. En toen we na 7u rond lopen er eigenlijk wel klaar mee waren, zijn we naar beneden gelopen en hebben Jim en ik een pizza gegeten. Dit was onze heerlijke besteding van koningsdag!

Meer titicaca en Colca canyon

De laatste avond in La Paz ben ik ziek geworden. De details bespaar ik jullie, maar het was niet fijn. Gelukkig hoefde we maar 4u met de bus naar Copacabana, naar het Titicaca meer. Daar aangekomen voelde ik me nog steeds rot en is Jim alleen op onderzoek uit gegaan. Ik vond het vooral erg toeristisch en geen bal aan. Maar Jim zijn foto's zijn erg mooi en hij vond het jammer dat we gelijk door gingen naar Puno in Peru. Dit ligt aan de andere kant van het meer en is minder toeristisch, of eigenlijk gewoon groter en gebouwd voor de mensen die er wonen ipv voor de toeristen. En het ligt ook aan het meer maar dan de Peru kant.
We konden helaas weinig zien want we hadden dingen verkeerd gepland. Dus die middag zaten we weer in de bus naar arequipa. We gingen met Cruz del sur. En je word bijna minder gecontroleerd op het vliegveld. We stonden er versteld van.
De reis was mooi tot het donker werd. Bij deze grens overgang is de klok weer een uur naar achteren gegaan en het word om half 6 al donker. Veels te vroeg vinden wij. Maar weinig aan te doen.
Arequipa is een mooie stad met witte gebouwen en het heeft veel Vega restaurants! Dus wij blij! Ook ligt het dichtbij de colca canyon. Jim wou graag een trekking doen en ik was er een beetje huiverig voor. Maar we gingen toch.
Het was toch eng! Ik word denk ik nooit berg beklimmer. En ik ben gewoon erg Hollands dat ik van platte landschap hou ;) Maar we moesten eerst 4u naar beneden wandelen en we daalde van 3500m naar 1500m. Daarna nog 12 km wandelen, in de oasis overnachten en om 5u in het donker begin je de berg weer te beklimmen. Eitje zou je denken...
Nou, ook vond het dood eng! Zelfs zo eng om in het donker omhoog te klimmen dat ik ben omgedraaid na een kleine zenuw inzinking en de ezel naar boven heb genomen! Wat ook eng was en eigenlijk wou ik liever lopen. Maar goed...
Het uitzicht in de canyon was wel gigantisch mooi en we zagen overal kondors. Het was bijna magisch! Behalve dat lopen was het erg fijn.
Alleen was ik nu bang voor de trekking die we gaan doen rond machu picchu. Zou dat ook het zo heftig zijn?! (Spoiler, het viel mee)
Ik had gewoon mijn dag niet, want toen Jim en ik gingen avond eten, brachten ze binnen 20min zijn gevulde paprika en mijn burger duurde maar en duurde maar.. Was het gas op in het restaurant en duurde het nog even voordat ik mijn eten zou krijgen.... Maar ze kon wel een salade maken of rijst in de magnetron.. Toen Jim zijn eten op had zijn we weg gegaan en heb ik een broodje ei gehaald voor tiende van de prijs van de burger.
Maar ik wou gewoon iets anders dan ei!! Dat is het enige Vega wat je krijgt bij tours omdat het makkelijk is... Zucht

Potosi, Sucre en La Paz

We reden weg uit Uyuni en zagen de donkere wolken al hangen boven de bergen. Onweer flitste eruit en we moesten 4u op deze weg naar Potosi.

De rit was hels en ik vond het heel erg eng in de onweersbui. Gelukkig kwamen we veilig aan op de plaats van bestemming en gingen we op zoek naar ons hostel. We namen een taxi die ons 15 bolivianos koste, wat hetzelfde is als 2 euro. De rough guide zei dat het 30 min lopen was en we waren nog niet helemaal gewend aan 4100m. Na 15 min zigzaggend door het stadje kwamen we bij onze straat aan en waren Jim en ik moe van de 3 dagen tour die we net gedaan hadden, het hielp ook niet dat het al 10u savonds was en dat de hoogte je compleet moe maakt.

De volgende ochtend wou ik uitslapen! We gingen pas laat op stap en liepen door allerlei kleine straatjes naar de markt. Onderweg hadden we een mijn tour geboekt en op de markt zagen we alleen maar vlees en we hadden een beetje honger. De magische appel was een vegetarisch eettentje in Potosi (manzana magica) maar het was zondag en hij was dicht.

Na nog wat meer wandelen kwamen we op een plaza waar vrouwtjes empanadas verkochten. Maar zo heten ze niet! Saltenas! Nadat we beide zo'n pasteitje over onze kleding hadden gesmeerd (iemand mocht wel vertellen dat er veel vocht in zat) namen we er nog eentje en gingen snel naar het hostel om de vlekken uit onze kleding te wassen en van Jims camera. Het was ook weer begonnen met regenen, dus dit was niet een heel erg excuus om weer naar de kamer te gaan.

In de avond gingen we uiteten van 2 Engelse in een klein luxe restaurant en kregen we als vega's tortilla met groentes en patat. Op zich niet erg, maar we hadden de hele tijd al tortilla gegeten en waren op zoek naar wat meer Boliviaans eten. Maar we eten nog steeds geen vlees, dus llama is geen optie.

De volgende dag stonden we vroeg op om naar de zilver mijn te gaan. Dit was de engste tour die ik had gedaan. Tenmisnte.. Het was kruipen door kleine gangetjes en dat is op zich niet erg, maar om gelijk een halve mudmaster te doen met over houten balken heen te kruipen en naar beneden te glijden om de mijnwerkers te zien werken, gaf mij een kleine zenuwinzinking. Nogmaals tenminste... we moesten ook weer dezelfde weg omhoog. Half hyperventilerend in het pikke donker kom je boven aan en het was warm!! WARM!! Buiten is de temperatuur nog geen 15 graden, maar lekker in het zonnetje. Binnen is het 30 graden en je moet een compleet pak aan en een masker op voor het fijnstof. Op zich viel het wel mee, behalve het klouteren, maar dat je ziet hoe de mijnwerkers nog steeds daar werken heb ik er groot respect voor!

Nog onder het stof gingen Jim en ik verder naar Sucre, de hoofdstad van Bolivia. We gleden af naar een luxe 3700m en het warme weer was erg aangenaam. Sucre heeft mooie witte gebouwen en het voelt erg rijk. Weer kwamen we laat aan en gingen direct naar het hostel. Ik had mijn knie verdraaid in de mijn dus echt bergje op en bergje af ging niet zo. Dus als hinkelend gingen we naar de supermarkt!

Het heerlijke aan Sucre was, dat we telkens weer mensen van de Uyuni tour tegen kwamen. En we een Nederlands restaurant tegen kwamen met vega opties!! En Stroopwafels! Al viel die tegen. Jim had een quinoa burger en ik een heerlijke pompoensoep met kokos. We zouden namelijk weer deze dag onderweg gaan naar La Paz in een nachtbus.

Helaas had ons hostel ons compleet geripped met de bus. We dachten een goede organisatie te hebben en bleken we geboekt te zijn in een bus die geen eens referenties had. Plus we zouden om 5u vertrekken en het hostel had gezegd dat er geen plek was op de 7u bus, dat betekend ook 2u eerder aankomen in La Paz (het is 12u rijden, reken zelf maar hoe laat we aankomen). Dus wij boos bellen naar het hostel. Ook omdat we een 33% commissie betaalde voor het ticket! Helaas kon niemand meer wat voor ons doen, want je kan je ticket alleen omboeken 2u voor vertrek. Snert!

Gelukkig kwamen we heelhuids aan in La Paz. Welleens waar om half 6 in de ochtend en de temperatuur van rond het vriespunt. Dus als echte hobo's hebben we onze slaapzak gepakt en zijn heel dicht tegen elkaar aan de wifi gaan misbruiken op de terminal. Ik had met onze host afgesproken dat we rond half 8 er zouden zijn en wou zijn nachtrust niet verstoren. Dan maar 90 min kou lijden.

La Paz is een erg mooie stad. El Alto, dat is een andere stad maar ligt net als Leidsche rijn tegen de stad aan. We kwamen er ook achter dat er nieuwe kabelbanen waren. Dus Jim helemaal blij! Hij houd van steden in de hoogte.

La Paz is een grootste stad met 1,1 miljoen inwoners en met El Alto erbij zit het op 1,5 miljoen. Het heeft grote boulevards die alleen op zondag auto vrij zijn. Dus je stikt bijna als je op een doordeweekse dag erdoorheen loopt van de vieze smog.

Met frisse moed gingen we de stad in om op zoek te gaan naar de Death Road tour voor Jim en een Tiwinaku tour voor mij. Ik had er geen zin in om anderhalf uur, 60km af te leggen op de meest gevaarlijke weg ooit. Al is er sinds 2006 maar 14 doden geweest, van mensen die de tour deden en waarschijnlijk rare selfies gingen maken, het staat niet op mijn lijstje van dingen die ik per se wil doen. Maar Jim wel. Toen we de stad aan het door waggelen waren op zoek naar mijn tour werd het steeds grijzer en donkerder. Bij aankomst op de bus terminal, barste het los en waren we er weer gestrand in de kou. Gelukkig hebben ze wifi.

De dag erna ging Jim heel vroeg weg en kon ik nog 2u uitslapen. Blijkbaar was de weg naar het station niet erg goed begaanbaar en was ik niet de enige die naar het de stad wou. En stond ik vast. Normaal doe je er 40 min over om er te komen, ik deed er anderhalf uur over waarvan 15 min heuvel op snel gewandeld (zit hier op 3800m, wandelen is goed te doen, rennen kan bijna niet, nogmaals tenmisnte niet heuvel op).

Ik kwam 10 min te laat aan voor mijn tour. Gelukkig had de gids zich verslapen en werd iedereen een uur te laat opgehaald. De tour was redelijk, al had ik waarschijnlijk te hoge eisen. Tiwanaku is namelijk een pre-inca cultuur waarvan de inca's zelfs niets wisten en ze hadden hier een klein dorp gevonden met allerlei ornamenten en paaseilandachtige standbeelden. Ze gebruikte al vele manieren die veel technologischer waren dan de Inca's ze gebruikten. Het was dus erg interessant, alleen veels te duur voor een half dagje, te late gids en dat soort dingen.

 

Ik vroeg op de terugweg of ik naar de grootste markt in Zuid Amerika mocht, aangezien we erlangs kwamen. Het was een chaotische rommel en alles werd verkocht! Van llama foetussen (die gebruiken ze voor offeringen, nog steeds) tot tweede hands schoenen. Deze markt in El Alto is er maar 2 dagen per week op donderdag en vrijdag. Ik raakte een klein beetje verdwaald op de markt en kwam gelukkig snel weer op de goede weg tussen alle heksen gespuis en nam ik de Rode kabelbaan naar beneden in La Paz. En ging ik weer terug naar onze host.

Jim had de Death Road overleefd en hij vond het geweldig. En ik was blij dat ik niet mee hoefde.

Vandaag gingen we alle kabelbanen doen in La Paz. Onze host woont redelijk dichtbij de groene en nadat we een kleine lunch hadden gegeten gingen we op stap. Jim vond het geweldig! Vloog tegen de ramen op in de kleine kabine en nam de meest geweldige foto's.
Met de gele kwamen we in El Alto terecht en liepen zo'n 40 min naar de rode lijn en kwamen erachter dat op vrijdag er ook nog markt was, maar eerder een groente markt. Het voelde niet erg goed om er te lopen en foto's te maken en we waren ook de enige toeristen daar. Gelukkig wouden een paar mensen wel met ons kletsen wat het weer leuk voor ons maakte.

 

Met de rode lijn gingen we naar beneden en genoten we van een dagje zon!!! Het verschil tussen de dagen was maar 20 graden volgens de termometer buiten de bus terminal (ja, we waren er weer).

Morgen gaan we naar Lake Titicaca en is onze laatste dag Bolivia aangebroken! Ahhhh