Terug in Middle Earth

Llama glama count: 2
(weer eentje met een hoedje op voor de toeristen.. Maar het zijn llamas)

Het was in Punta Arenas echt mega saai. Er was gewoon niets te doen... Ik ben naar de bios geweest (American Sniper, op zich wel aan te raden, mocht je je ook vervelen). Het hostel was wel aardig, maar niet super. En ik had eigenlijk gewoon nergens zin in. Het was grauw en grijs buiten en mijn bui deed lekker mee..

Mijn kamergenootje Jamilla vroeg of ik mee ging naar het kerkhof (dit net als in BA erg uitbundig zijn) en daarna zijn we naar het museum geweest met erg lelijke (wrs oude) opgezette beesten. Maar het hield mij bezig. Ik verveelde me echt heel erg..

Gelukkig kon ik op maandag mijn vlucht nemen nar Santiago en kon ik naar warmer weer! Ik ging gelijk door naar Vina del Mar. Het leek eerder op een plek aan de Costa del Sol. Grote boulevard. Maar de zon scheen!! Al was het toch nog wel koud. Ik had namelijk op het vliegveld mijn lange broek al omgewisseld voor de korte en een hemd.. Dat was iets te enthousiast. Dus mijn fleece jack ging ook weer aan.... Toen in de namiddag ineens de zon doorbrak, was ik erdoor verrast en had ik natuurlijk geen zonnebrand bij me en ben ik weer lichtelijk rood in mijn gezicht (doh!). Er zit hier een mega gat in de ozonlaag dus ik moet met mijn hollandse huidje erg oppassen.. Dus factor 50 moet ik gewoon altijd bij mij hebben..

Naast Vina ligt Valpariaso. Jim had dit erg aangeraden om te gaan. Het was zeker de moeite waard om te gaan. Mooie steegjes. Gekleurde beelden op straat. De zon die schijnt.

Ik had hier met Malu afgesproken (een couchsurfer) om te lunchen en ze vroeg of zij mij mocht rondleiden in de stad. Nou, dat sla ik niet af! We gingen na een heerlijke lunch op stap met bus 0 (eigenlijk 221, maar 0 stond in de lonely planet als de bus die de heuvels in rijd om je alles te laten zien). De uitzichten waren geniaal! De bus slingerde heerlijk over de weggetjes die ik niet omhoog hoefde te lopen.
De gekleurde huisjes zijn zo leuk! En overal liggen weer honden en katten op de straat. Ik heb er weer mega veel foto's van gemaakt.

Vandaag ben ik in Santiago aangekomen, de hoofdstad in Chili, maar morgen ga ik alweer weg. Op aanraden van Jim. Deze stad heeft niet veel te bieden en na een paar uur heb ik alle highlights al gezien en het weer is te mooi om musea te gaan bekijken. Dus heerlijk chillen in een park en gewoon rustig aandoen voordat ik 2 weken op een boerderij ga werken! Ik heb er zin in!!

Linda's Dhakar rally

Geweldig vond ik het rijden hier. Ik mocht in Cristian zijn auto rijden. Hij had zelf iets te diep in het glaasje gekeken en was in geen staat om überhaupt wakker te worden. Maar we moesten van Ushuaia naar Porvenir, wat zo'n 600 km is.

 

Het verschil tussen Argentinië en Chili is hier erg duidelijk. In het zuiden zijn alleen de steden in Chili geasfalteerd, terwijl in Argentinië alle grote wegen asfalt hebben. Alleen ben ik niet goed in de steden rijden. Wie heeft er voorrang.. Welke kant gaat die weg op?! Is het een eenrichtingsverkeer.. De steden in Argentinië zijn gewoon chaotisch en Hilversum is er niets bij met hun eenrichtingsverkeer. Ik had al eerder in Cris zijn auto gereden, maar we ruilde van plaats als we een stad in moesten. Maar nu moest ik op zoek naar een tankstation (die staan hier niet op elke hoek en de volgende kan wel 400km verderop zijn, dus altijd tanken als je een groot stuk gaat rijden).
Maar tanken betekende Ushuaia in.. Ohoh.. Gelukkig keek Cinthia mee en kwamen we redelijk de stad door (gewoon geen voorrang geven.. haha).

Toen gingen we onderweg. Onze eerste stop onderweg was Tolhiun. Onderweg rijden we door Tierra de Feugo. We zien beverburchten en gigantische bergen.

Ineens doemt er een vrachtwagen voor ons op (ik hou afstand, echt hoor mama!) en er zit een motorrijder voor ons. De vrachtwagen heeft pellets erop liggen en ineens zien we een touw losschieten en vallen er 6 pellets van de wagen. De motorrijder ziet dat ook en gaat links rijden van de vrachtwagen en ik rem af. Pfew! Dat had heeeeel anders af kunnen lopen.

Toen je vroeger naar België reed wist je wanneer je de grens overging. Nu zijn de wegen iets aangepast en voel je het bijna niet wanneer je België in rijd. Nou, hier wel.. Het asfalt is ineens een zand weg en als je achter iemand rijd zie je gewoon niets meer. Wat het stiekem wel spannend maakt.
Het rijden verder ging wel goed.. Af en toe stond er een guanaco aan de kant van de weg. Maar de uitzichten waren super! Ik vind het erg jammer dat ik niet vaker stil ben wezen staan om foto's te maken. Het licht was erg mooi en het glooiende landschap was onbeschrijfelijk!

Dat is een vrachtwagen die voor mij rijd..

 

Ik wou hier in de buurt koningspinguïns zien. Maar het park was dicht toen we er waren. Jammer.. Maar ik zie ze wel een andere keer..

Toen we in Porvenir aankwamen was ik kapot. Want na 4u over een zandweg (de tiendeweg in Haastrecht is alleen wat smaller, maar het was ongeveer zo'n weg)en had ik het gevoel dat ik de Dhakar rally had gereden (of een klein stukje ervan).

Porvenir is een redelijk depressief stadje. Highlight was dat de plaatselijke indoor voetbalteam aan het spelen was. Nou, hou me vast ;) Gelukkig had mijn host voor die avond een karaoke set en maakte we zelf een feestje in het huis met heel veel Shakira! (want dat was het enige wat ik kende, haha).

Gisteren kwam ik met de ferry aan in Punta Arenas, waar mijn avontuur ook begon met Cris en Cintia. Dit is een klein stadje aan de straat van Magellanes. Hier komen ook veel pinguïns voor. Al zeggen ze dat de tour een beetje tegenvalt hier. Dus ik zit nog te twijfelen of ik ga. Ook omdat ze hier dezelfde pinguïns hebben als in Chiloe. Verder is hier ook niet veel te beleven en heb ik ondertussen al weer een boek uit en kijk ik uit naar Santiago, waar ik vanavond naar toe vlieg!

Nog meer wildlife

Wist je dat er 4 soorten llama zijn.

Wist je ook wat wij de normale Llama noemen, de latijnse naam Llama glama is.. Ik zie nu een Llama voor mij in een gala jurk, want dat is glam.. Toch.. Ik wou dat ik kon tekenen om de dingen in mijn hoofd aan jullie te laten zien ;)

En dat een soort die hier rond huppelt (ze huppelen echt) de Guanaco is. Dat ze niet van de camera houden (eigenlijk niet van de mens) en dat ze graag ontbijten, lunchen en dineren op het asfalt. Dus tijdens deze tijden kan het zijn dat je ze tegenkomt op de snelweg. Levensgevaarlijk! Ik zag gewoon voor mij dat er een bistro tafeltje midden op de weg staat met een stoeltje en dat er een guanaco daar lekker zijn thee aan het drinken is. Gewoon omdat het kan.

Ik had ook het gevoel dat ze morphen door de hekken langs de snelweg. Want ze zijn 1.5m hoog en de hekken lijken ook redelijk hoog en ineens staan ze naast de weg! Hoe kan dat! Dus ik dacht dat ze konden morphen, gewoon jezelf opdelen in kleine stukjes en door het hek heenlopen. Maar ze nemen gewoon een aanloop met hun rare loopgedrag en springen over de hoge hekjes. Het ziet er wonderbaarlijk uit.

 

Ook de schapen houden zich niet aan de hekjes. Die zijn nog kleiner dan de Guanaco, maar die springen er ook overheen en lopen ineens over de weg. Ze houden hier niet van grenzen.. Zo kwam het ook dat ik heen en weer rende over de grens van Chili omdat ik een kleine Zorro zag lopen. Zo noemen ze hier kleine grijze patagonische vos. Op dat moment had ik even mijn camera in de auto laten liggen en deze kleine vos sneakte zo de grens over en keek heel baldadig. Dus ik ren naar de auto en weer terug. De grensbewakers staarde mij raar aan.. Wat is er zo speciaal aan het vos..

Naar het einde van de wereld

Llama count: 1

Maar als je guanaco's meerekent (llama guanico) meerekent honderden!

Net als Nando's, flamingo's, de kleine grijze patagonische vos.

Nadat ik mijn stress volle vlucht had gehad, was ik in Punta Arenas aangekomen en moesten we nog even wachten op de zus en een vriendin van mijn host. Zij hebben ook vakantie en we gaan met zijn vieren een weekje rondtrekken in het diepe zuiden van Chile/Argentinië.

Na een kort nachtje gingen we op stap naar Puerto Natales, een klein dorpje aan de rand van Tierra de Paine. We vonden na lang zoeken een hostel en gingen we heerlijk pizza eten. We hadden toen nog niet echt door dat het Valentijnsdag was en wij waren misschien iets te druk voor de mensen om ons heen. Gelukkig gingen zij snel weg ;)

Terug in ons hostel hadden we al snel vrienden gemaakt met andere reizigers en gingen we rond 22u weer het dorp in op zoek naar meer eten. Dit werd nogal moeilijk.. We waren met een redelijk grote groep, dus ik at pas rond half 2 mijn avondeten. Ik was tegen deze tijd echt stik chagrijnig.. Maar gelukkig was het eten erg lekker en lieten ze mij daarna snel naar bed gaan.. Ik was niet de enige die Hangry was (hungry en angry) en konden we samen bitchen over de etenstijd. Ik ben nu half 11 wel gewent met eten, Maar half 2!! Poeh!!

De volgende ochtend ook weer redelijk vroeg op om naar Tierra de Paine. Nadat we de eerste guanaco's hadden gezien, moesten we stoppen om foto's te maken. Gisteren had Christian ook gezegd dat we er meer tegen zouden komen, maar dat was toen nog niet zo en we vertrouwde het niet ;) Maar na een paar uur rijden waren we bijna guanaco moe. Bijna.. In de verte doemde het park op (het zijn gewoon pilaren van bergen en erg indrukwekkend).
We hadden nog een makkelijke wandeling gemaakt en naar rare gier/adelaren gekeken (en de bergen). Het is gewoon onwerkelijk en sprookjesachtig. Toen gingen we terug naar de werkelijkheid en dat was El Calafate in Argentinië. We gingen de grens over bij een kleine overgang waar het niet eens geasfalteerd was. Het ging super gemakkelijk. Tot we in El Calafate aankwamen en alles, maar dan ook alles vol was geboekt. Er was geen hostel te vinden ivm een festival in de stad.

We kregen van de informatie een slaapplekje in een gymzaal waar veel mensen hun tent binnen hadden gezet. En wij sliepen er dan maar op een bankje. Ik heb me nog nooit zo erg een zwerver gevonden. Maar voor alles een eerste keer. Gelukkig kon ik me wel de dag erna douchen..  

De dag erna gingen we naar Perito Moreno Glacier. Helder blauw ijs wat ook nog eens in de zoveel tijd afbreekt, Behalve de entree was echt een rib uit mijn lijf. Die al niet goed ondersteunt was door de harde slaapplek van die nacht. Maar het is het waard. (hier konden we allemaal niet door voor Argentijnen.. Jammerdebammer). Ik heb wel al eerder gletsjers gezien, maar niet zo blauw als deze. Hij was onbeschrijfelijk mooi.

In Nederland had ik een krukje op mijn voet laten vallen. Wat nu resulteert dat ik mijn wandelschoenen wel aankrijg maar na een dag erop lopen er pijn aan heb. Dus dan loop je rond bij een gletsjer op je sandalen.. Ik had er hier weinig last van. Maar dieper in het zuiden is het echt een stuk kouder en hoop ik dat ik er geen problemen mee ga krijgen.

Nu staan we in de file echt naar het einde van de wereld te rijden. Ushuaia. Ik ben benieuwd. Het is best wel koud. Nu rond de 9 graden en als de auto in de zon staat brand je eruit om er snel weer in te springen ivm de vrieskou van buiten.. Brrrrrrr

Deze reis duurde in totaal 17u!! We stonden 7u te wachten op de boot ivm vakantiedrukte en ze hadden er maar 2 over het kanaal heen.. En ipv om 7u 's avonds aankomen, werd het middernacht. Gelukkig was onze host super lief en kregen we nog snel wat te eten voordat we naar bed gingen.

Ushuaia is een verbazingwekkend grote stad vergeleken bij de kleine steden die ik de afgelopen tijd heb gezien. Het is ook een leuke stad en ik voel me er wel thuis. De lucht is hier ook grijs en grauw en het is hier bere koud! Op het moment 8 graden buiten..

En wat kan je hier beter doen dan een gletsjer van dichtbij bekijken. Glaciar Martial ligt aan het randje van de stad en we gingen hier naartoe om een kleine wandeling te doen voordat we gingen lunchen. Het was super tof om in de sneeuw te huppelen, maar na 4u wandelen hadden we redelijk honger en was het nederlandse etenstijd.. Natuurlijk was er geen eettentje die voor 8u open ging. Na wat zoeken vonden we een irish pub.. Dus ik blij met de eettijden, krijg ik te horen dat dit nog steeds wel onze lunch was en dat we erna nog gaan avondeten.. Ohhhh nooooo... Met moeite heb ik een paar happen pasta weg gekregen, ik zat gewoon nog vol van mijn 'lunch'. Ze hebben hier redelijk late eettijden, begin er een beetje aan te wennen maar vind het wel lastig om zo laat te eten.

Maar het is hier hartstikke gezellig.. En wat mijn verbazing te boven gaat is het eten ook erg goed! De restuarants serveren niet alleen vegetarische pasta maar ook heerlijke groentes. Highlights van het eten waren heerlijk vegetarische empanadas, gevulde pompoen (ja ik kreeg een halve mega pompoen op bord met allerlei groentes en kaas erin) en een veggie burger! Dus het gaat hier niet alleen over de steaks, ze houden hier gewoon van eten!!

Oh zo doe je dat

Oh, zo doe je dat

Mijn host in Bariloche had gezegd toen we naar het nationaal park gingen dat we moesten slapen en vooral onze ogen dicht te houden en onze mond te houden. Want anders was de entree voor ons 20 euro. Dus toen we erheen reden was het ineens: Dames, nu gaan jullie slapen. De parkwachter keek waarschijnlijk niet eens naar ons we waren het gigantische park binnen.

In Chile precies hetzelfde. We waren in een museum en de buitenlander moest 1000 pesos betalen en de chileen 600. Dus ineens was in chileens en hield ik verschrikt mijn mond. Want ik kan wel 50 woorden spaans, jaja, ben iets vooruit gegaan.

Maar nu gingen we Tierra de Plaine in, voor chilenen kost het 5000 pesos en voor de buitenlander 18000 pesos. Mijn host zei dat hij 4 tickets ervoor wou en ze gebaarde al naar mij of ik wel chileens was. Hij: Moet ze haar paspoort halen? Dat kan hoor. Dus ik moest naar buiten en toen kregen we de tickets voor de kleinere prijs.. Dus zo doe je dat! Haha

Navimag Ferry's

Llama count: 1

Navimag Ferry

Nadat ik de pinguïns had gezien ging ik op weg naar Castro om een mooie, maar vel gekleurd kerkje te bekijken. Ancud, waar ik verbleef had ook zo'n soort kerkje maar de rustige versie in het rood. Castro had een groot geel met paarse kerk midden in het centrum, die redelijk opviel tegen de grijze lucht.

Al wou ik langer blijven op het eiland Chiloe, kon dat niet. Ik moest naar Puerto Montt om mijn ferry reservering te bevestigen en de nacht op een boot door brengen terwijl die naar het zuiden zou varen. Alleen had de boot al 12 u vertraging toen ik mij in ging checken en werd er mij verzocht een hostel te zoeken en de volgende ochtend om 8u weer te melden. Fijn..

Dus ik moet nu een nachtje in Puerto Montt doorbrengen. Goed.. De stad staat niet heel goed bekend in de guideboek en de Lonely Planet schrijft er bar weinig over. Ik ga dus op pad met de info van mijn hostess.. Het is grauw en donker buiten en het kan elk moment gaan regenen. Alles wat ik over die stad kan zeggen is dat ik mijn eerste Llama er heb gezien! Weleens waar met hoedje op en een tapijtje over zijn rug net als de pony's wij op de hagrada hebben. Beetje jammer maar er komen er vast wel meer en wilde llama's.

Verder is er weinig goeds te vertellen over Puerto Montt. Mijn hostess is een beetje vreemd maar niet vervelend. En de rest van de avond heb ik een beetje de wifi misbruikt van het hostel.

Het vroege opstaan gaat mij nog steeds niet goed af en met veel moeite sta ik klaar voor mijn transfer naar de boot. Natuurlijk word er weer gegrinnikt om mijn naam. Rond 9u ben ik op de boot en kom ik Polina tegen, een Russisch meisje die wel op de boot al mocht slapen, ze was gewoon blijven zitten in wachtkamer bij het kantoor, al was ze wel pas om middernacht naar de boot gebracht. We krijgen ontbijt en we zitten te kijken naar een zeeleeuw die kunstjes doet op een boei. Om 12u zijn we nog niet vertrokken en krijgen we de lunch. De boot zet nu eindelijk koers richting het zuiden en wij worden getrakteerd om een mooie blauwe lucht met af en toe een wolkje en een bergachtig gebied op de achtergrond die er vast heel saai uitziet op de foto.

Tijdens de lunch raak ik in gesprek met een Duitse jongen Danil, die van toupen afweet. Dat heeft die geleerd van Nederlandse jongens die hij tegen was gekomen in Colombia. Dus de rest van de dag hebben we gekaart en ik heb heerlijk constant gewonnen. Ook kreeg ik een heerlijke vegetarische maaltijd van gevulde courgette! Ik was hier helemaal verbaasd over! Maar dat komt vast omdat de kok Ricardo mij erg leuk vond en mijn naam goed bij mij vond passen. Toen ik hem duidelijk maakte dat ik een man had, was zijn hart echt heeeeeeeeeeeel erg gebroken. Maar bleef hij mij knipoogjes geven en moest ik er erg om lachen.

 

De volgende ochtend waren we in het fjord gebied gekomen en tijdens het ontbijt krijgen we dolfijnen te zien. Ook zie ik vogels in het water naast de boot en met veel inzoomen kwam ik erachter dat het hier ook stikt van de pinguïns.. Leuk!

We komen er ook achter dat de meneer die engels spreekt op de boot niet Fernando heet maar Chris. Hij is alleen diep teleurgesteld dat we niet naar hem luisteren. Want hij had zichzelf voorgesteld bij zijn praatje. (Oh). Ik vraag hem hoeveel talen hij spreekt en hij begint te vertellen dat hij op veel cruiseships heeft gewerkt waaronder ook de Concordia. Whut.. Je bedoelt die boot die nu voor de kust van Italië ligt? Blijkbaar werkte hij ook toen de boot tenonder ging en hij vond het niet leuk om erover te praten.

Alleen kom ik er nu achter dat ik ongeveer 16u vertraging heb en dat ik om 17u toch echt op het vliegveld aan moet komen. De Kapitein vertelt mij dat we om 11.45 aankomen, ok dat geeft mij 5u om op het vliegveld van Balcemeda te komen. Dat is 120km. Dat moet lukken. Toch?!

 

Ik sta om 11.45 te trappelen toen we de haven in komen en te horen krijg dat we eerst nog gaan lunchen en dat het nog minimaal een uur duurt voordat we van boord mogen.. (Whut?! Nee!! Insert anti panic botton please!!). Ik stond om 13u dus vooraan om de ladder af te klimmen met volle bepakking met Danil achter mij, want hij wou graag weten of hij naar El Chalten kon komen die dag (hij had maar 7u vertraging volgens mij boeking, Navimag had iedereen een andere aankomsttijd gegeven.. Erg fijn). Iemand had ons gewezen naar een bus die naar Coyhaique ging en vanuit daar kon ik de bus naar Balcemeda pakken. Goed, dat gaat lukken. Maar de bus ging niet naar Coyhaique, maar halverwege en daar konden we overstappen naar een nieuwe bus (grom.. ok.. Worst case is dat ik met Danil richting Argentinië ga, dan mis ik maar voor het eerst in mijn leven een vliegtuig). In Aysin vonden we snel een bus en een uur later waren we in Coyhaique (het is nu 3u). Nadat het erg onduidelijk is waar mijn bus vertrekt, komen we erachter dat er nog een bus terminal is en dat we bij de verkeerde staan. Bij de municipal terminal aangekomen, word ik weer naar een kantoor buiten verwezen waar de bus naar het vliegveld gaat. En die is dicht.......

Danil zegt dat zijn bus naar Argentinië maar 1x per week is dus die optie word het ook niet. Dan staat er buiten een taxi.. Bijna met een Halo eromheen.
Kosten voor Nederland zeer te overzien, want het boeken voor ticket naar Argentinie word het hetzelfde als de taxi kosten (het is nu 15.30, nog 90 minuten...)De rit is chaotisch, de taxi meneer zegt dat het 30 minuten gaat duren (het is 60 km.. over niet al te beste wegen). Maar HALLELUJAH om 1615 ben ik op balcemeda en zit om 17u precies in het vliegtuig. Ik heb nog nooit zoveel stress gehad op reis...

sorry als dit zo chaotisch geschreven is. Ik zit nog onder de adrenaline van de stress.. Poeh

Pinguïns!!! Bergen en bergen pinguïns

Ik ging naar de balie van het hostel om te vragen of er al meerdere mensen zich hadden opgegeven voor mijn tour vanavond. Zegt het meisje dat de tour gecanceld is. Maar, maar, maar... Waarom gaat alles fout?! Waarom kan er niet gewoon iets goed gaan in Chile.. Eerst mijn tand en nu dit.. Grom! Nu zijn er genoeg andere mensen die je graag willen brengen. Maar dit was er eentje die rond zonsondergang zou zijn. Dus dan heb je twee vliegen in een klap.

Toen ik naar buiten liep om iets anders te boeken, begon het te miezeren en eigenlijk voelde ik me hetzelfde als het weer.. Lichtelijk verdrietig.. Drie stappen naast het hostel zit een boekingskantoor en ik liep er naar binnen, gelukkig sprak de meneer Engels en hij zou de tour zelf doen. Dat is weer een geluk bij het ongeluk, dacht ik. Al had ik wel het gevoel dat we met een megabus ernaar toe zouden gaan en dat het een complete rip off zou zijn..

Maar we waren met 4 personen in deze tour. En alles vertrok een keer op tijd!

 

We gingen naar een strand toe en kregen reddingsvesten aan, werden op een karretje gezet (want we mochten geen natte voeten krijgen) en vaarde uit richting de pinguïns..

Klik op de foto's om ze te vergroten!

    Magelhaenpinguin

 

Ze hadden er ook grot eenden die niet kunne vliegen en ineens zag ik achter een eend een stukje 'hout' drijven.. Maar het bewoog.. Oh dat is geen hout, maar een otter! De gids had al gezegd het woord voor Otter in het dialect hier, maar dat was ik natuurlijk weer vergeten. Dus ik schreeuw uit Otter!! En wijs in de richting. Franse mevrouw achter mij: Otter?? Otter?? Ahh Otter le Mer.. En ik: Oui oui! En zij wist wel het woord voor otter in het dialect.. Nu weet ik het gelukkig ook ;) Het is Chungungo..

Kijk hij laat scheetjes ;)

Heerlijk zo''n krabje

Voedertijd bij de Rootpootaalsgolver

Ibis!

Humbolt pinguïn

Verschil is moeilijk te zien tussen de humbolt en de Magelhaenpinguïn, de Magelhaenpinguin heeft namelijk 2 zwarte strepen en de humbolt maar 1, en de humbolt heeft een grotere roze plek op zijn snuit..

Maar verder was dit een leuke ochtend! En heeft het zien van deze beestjes mijn humeur weer wat opgeklaard :D                  

Chili!!

Met pijn in mijn hart ga ik Bariloche verlaten. Ik had hier wel weken kunnen zitten (las ook net dat onze koning en koningin er een zomerhuisje hebben.. Misschien is dat ook een verklaring dat zij het erg mooi vinden! ;)

Ik ren nog snel door de stad heen om wat chocola te halen. Bariloche staat bekend om zijn chocola en ik had het nog niet gehad. Ik was te druk met wandelen en zwemmen. Maar omdat ik hier maar een uurtje voor had en het wandelen van huis en de stad is een half uur beide kanten op. En het is ineens berekoud! Ik loop nog steeds rond in een korte broek en tshirt, ik had het niet verwacht dat het ineens maar 18 graden was.

Om 13u zou mijn bus vertrekken naar Puerto Varas, Chile. En ik heb er zin in.. Want dit was al zo mooi dan kan dat toch niet tegenvallen... We rijden met de bus nog door het nationale park heen en alles is zo mooi.. De kleuren. De zon die erop schijnt..

Toen kwamen we in een regenstorm en zag je niets meer van de bergen die zo mooi waren.

De grens overgang was lang. We moesten allemaal uit de bus met onze bagage en we werden gechecked op etenswaar. Want veel dingen mochten de grens niet over. Ik had pinda's in mijn tas en de hond had die geroken. Maar ik mocht ze houden..

En na lang in de bus hebben gezeten was ik eindelijk (weer 2u vertraging) in Puerto Varas. Een stadje aan een groot meer en ze hebben hier duitse invloeden. Nu zijn ze niet bang dat iemand hun taal niet spreekt hier en word ik al vaak aangesproken op straat omdat iedereen hier toch spaans spreekt.. Maar nu zijn er hier ook nog veel blonde lange mensen, dus val ik minder op en krijg ik nog meer vragen waar iets is en wat er gebeurt.

Ik liep een beetje achter met de blog en de blog met de tand was vandaag (2 blogs ervoor). Dus behalve dat het een klein stadje is, heb ik er alles van gezien en de tandarts er nog bij ook. ;)

Zometeen vertrek ik nog zuidelijker om de eerste pinguïns te zien! (ZIN IN!!) en hopelijk zie ik dan ook mijn eerste Llama!

Adembenemend mooi

Na een rit van 7u door de pampa's, wat eigenlijk best een saai landschap is. Vlak en gelig groene lage bosjes. Word het landschap ineens glooiender en komt er ineens een meer in zicht en rijd de bus het begin van de Andes in!

En dan zijn ze ineens daar.. In de verte!

Ik kwam weer met vertraging aan in Bariloche. Maar gelukkig had ik die vertraging anders was ik er helemaal niet komen (zie vorige blog). Het dramatische van het meer in de achtergrond met de bergen. De zon die onderging en alles werd allerlei tinten grijs. En het was volle maan. Wat we natuurlijk moesten zien vanaf de berg, dus rond middernacht gingen we op stap.

De dag erna ging ik met een frans meisje een mountainbike huren.. Dachten we. Het was 25 euro voor een dag! Nou.. Dan gaan we maar wandelen en maar een klein stukje zien van dit mooie natuur gebied.

 

We waren lekker de hele dag onder de pannen! Het waaide alleen redelijk hard.. Wat het een stuk kouder maakte dan het was.

 

De avond volgde met mijn host en zijn 5 andere surfers met een klein feestje. Toen hij zei dat we de volgende dag fris en fruitig klaar moesten staan met geladen camera's en zwemspullen (we werden zelfs thuisgebracht, hehe)

We gingen naar het park Nahuel Huapi. Waar we gletsjers, watervallen en geweldige bergen zagen. Het was echt als een sprookje! Ook is de temperatuur gedaald tot 25 graden en is het een stuk aangenamer..

 

Gletsjer

Kijk nou hoe blauw het water is!

Zwemmen!!

Maar iets zeg mij dat het niet mocht.. :o

 

 

 



Voor alles een eerste keer

Toen ik vanochtend mijn heerlijke Franse stokbrood met kaas aan het eten was, zei mijn kies ineens krak.. Ik dacht dat het eerst gewoon een stukje brood was die verkeerd zat, maar het was toch anders.. Mijn kies was doormidden en niet dat er een stukje af was.. Maar doormidden!

Dus in plaats van naar de pinguïns te gaan in Ancud, moest ik op zoek naar een tandarts.. Van kastje naar de muur gestuurd, want niemand sprak Engels en konden mij niet uitleggen waar ik heen moest, want het was blijkbaar ver weg. Dus ik maar een duur hotel binnen gewandeld om te vragen wat ze voor mij konden doen.. De meneer kon mij het perfect uitleggen en gaf 2 tandartsen op.

De dichtbij zijnde was dicht (met mijn geluk) en op naar de tweede.. Daar werd ik geholpen en echt super snel! Alleen kan je echt geen Linda heten.. Dus hopelijk gaat de verzekering niet lastig doen, want op de formulieren staat Lydia..

Wat wel weer een geluk was, was dat dit de kies was waar ik al een wortelkanaalbehandeling had gehad.. Ik heb er gelukkig geen pijn aan (dat had ik een paar jaar geleden al gehad). Dus na een paar prikken in mijn mond en wat gefrut, moest ik nog een foto laten maken en mocht ik afrekenen..

Dus het leven van een backpacker gaat niet over rozen ;)

Pudu!!!

Wild life count: redelijk veel vogels.

Llamas: 0

Maar eindelijk eindelijk eindelijk heb ik wat wildlife gespot! En jawel, het was een Pudu!! Geniaal beestje wat eigenlijk een klein hertensoort is. Als je op de link klikt kan je er wat meer over lezen!

We liepen in een nationaal park en eentje zat aan de rand van het moeras te grazen! Omdat ik iets te enthousiast was heb ik niet genoeg tijd om een foto ervan te maken. Maar ook zonder een foto telt het!

Oh nee!! Ik kijk verschrikt op van mijn smartphone.. Het was half 12.. En de bus die ik wou nemen was om 11.20 van het busstation vertrokken, volgens de website dan. Mijn host en ik zouden nu rustig vertrekken om mij op die bus te zetten. Alleen had ik het tijdstip verkeerd onthouden. Ohhh wat dom!
Er ging om 12.55 nog een bus maar die komt ook gelijk ander half uur later aan.. Dan die maar nemen en we vertrekken rustig richting het busstation. Daar aangekomen heeft de bus die ik wou 90 min vertraging en valt eigenlijk alles mee..

Twee dagen eerder:
Toen mijn vliegtuig landde op neuquen scheen er een regenboog. Ok.. Was een rot vlucht.. En ik had daarna de bus naar het busstation gemist omdat ik even naar het tiolet moest.. Maar de regenwolken gingen langs mij heen bij de bushalte.. Mijn nieuwe host kreeg mij niet te pakken omdat zij op dat moment in de storm zat.. Maar na dat we wat berichtjes van elkaar gemist hadden, hadden we eindelijk contact!
Na 30 minuten heb ik toch maar een taxi genomen om niet te laat in general roca aan te komen (mijn host woont niet in neuquen). De lucht is zwaar van de onweer die over het land trekt en nadat ik na nog een uur eindelijk aankom in generaal roca zijn we overal mega plassen en onweert het in de verte..

Neuquen en omgeving staat bekend om zijn dinosaurus fossielen en ik wou dat erg graag zien! Een plek waar een opgraving is en die he kan bezoeken stond op mijn lijstje. Alleen zonder auto is dat niet te doen :( dan maar voor een klein museum in het stadje zelf.. Maar die was tot nader order dicht ivm verbouwing.. Wat een geluk had ik toch..

Het is erg normaal pas rond middernacht te eten.. Dat is voor mij echt te laat!! Maar soms gebeurt dat als alles vertraagd en dit je weer rond middernacht te eten. Maar dat maakt het niet minder gezellig.. Ik had mijn host beloofd kroketjes te maken en we hebben lekker de middag gekookt en weinig gedaan. Gelukkig maar want het was 40 graden buiten.

Toen het wat afgekoeld was wouden we gaan zwemmen. Maar doordat er veel regen was gevallen was het rivier water te troebel om in te zwemmen. Wat normaal erg mooi hel blauw water was, was nu een roest bruine rivier geworden. Jammer.. Ook konden we niet verder het nationale park in omdat de wegen weggevaagd waren. Dit was niet mijn dag...

Omdat ik op had gezocht hoe laat mijn bus ging naar bariloche. In mijn hoofd ging die om 12u.. Dit was helaas anders en ik had m bijna gemist. Gelukkig niet, al had ik hier de liefste host die ik in tijden ben tegen gekomen. Ik had hier redelijk wat pech..

Onderweg naar bariloche. Zuur je het landschap langzaam veranderen van de pampas naar de Andes. Het woestijnachtige werd steeds glooiender en de kleuren gingen veranderen.

Worst... Flight... Ever...

Ik heb maar een paar keer gehad dat ik dacht: Misschien krijg ik nu vliegangst.. Want ik gebruik zo vaak het vliegtuig en het kan toch een keertje fout gaan en dan gaat ook echt fout..

Ergste vluchten tot nu toe:

1. Beijing-Wenen

Het was voor het eerst dat je mee kon kijken met een camera in de snuit van het vliegtuig. Dus ik had tijdens de landing de camera aan staan. En ik zag ineens de landingsbaan niet meer. Dus voordat je het voelde dat we weer de vlucht in gingen, zag ik het al.. Het was windkracht 1000.. En liever dat de piloot over voorzichtig is, he..

2. Buenos Aires-Neuquen

Het was wel een beetje bewolkt in BA. Maar het viel verder wel mee.. Tot we ineens over een storm heen gingen. De piloot deelde mede dat we over 20 minuten gingen landen en of iedereen rustig naar zijn stoel wou gaan.. Toen ging het vliegtuig schudden.. Ahhh Turbulentie.. Kindje achter mij vond het geweldig dat onderbuik gevoel (en deelde het gevoel ook wel). En keek uit het raam.. Er leek wel een vierkante wolk over de wereld te trekken.. Wij vlogen gewoon nog in de zon.. Verderop waren zag je de regen ook uit de wolken neerkomen.. Toen riep de piloot om dat we een paar extra rondjes moesten gaan vliegen omdat we niet konden landen.. Kindje achter mij werd stiller... En het schudden werd ietsjes harder..

Uh oh.. Kindje achter mij vond het ineens genoeg en zette een keel op.. Vliegtuig maakte een scherpe bocht naar rechts en blijkbaar ligt dit vliegveld midden in een woonwijk.. Niet dat ik dacht dat we neer gingen storten.. Maar ik vond het niet een leuk einde van de vlucht..

Bij  het uitstappen zag ik wel een regenboog.. YEAY

3. Weeze-Lapareenta

Niet perse de vlucht was erg.. De mensen op het vliegtuig waren erg.. Tijdens taxien nog even iets uit je tas pakken.. Terwijl de dames van de airline ook al vast zitten in hun riempjes.. En vlak voor het landen kijken of je signaal heb met je telefoon en dan iemand opbellen om te zeggen dat je er bijna bent!! En tijdens het landen gewoon je gordel al los doen en weer in je tas kijken terwijl het vliegtuig afremt op de landingsbaan.. Echt Russische mensen... Zucht

Buenos Aires

Opmerkelijk: De mannen zijn erg galant, ze staan op voor je in de bus en ze laten je voor gaan. Dit was ik niet gewent in het dorre nederland

Llama count: 0

Wel Llamas gezien op magazines en wijnflessen!

Andere wilde dieren: 0

Dag 1 de vlucht..

Er was weer een code oranje afgegeven en de treinen zouden niet rijden. Of maar gedeeltelijk. Jim was redelijk in paniek over de app of ik niet iemand wilt regelen om mij naar Schiphol te brengen.

Gelukkig had pap die dag vergadering in Alkmaar en omgeving en wou mij wel wegbrengen.. Geluk bij een ongeluk.. Toen we wakker werden was er in Utrecht geen vlokje gevallen en reden de treinen op halve kracht. Maar ik had al mijn ritje geregeld.. Dus dat was erg fijn..

Op schiphol kon ik bijna gelijk doorlopen het vliegtuig in en dan zit je daar.. In je eentje.. Met nul slaap.. Ik heb 4 films gekeken en 2 series. Daar word je gaar van.. 2 film waren aan te raden.. Hectors search of Happiness en Normal Heart. De rest van niet heel erg interessant..

In Sao Paolo had ik ineens 2 uur vertraging... Dus ipv aan te komen in Buenos Aires om 22.50 vertrok mijn vliegtuig pas zo laat en ze hadden ham op mijn broodje gedaan in het vliegtuig.. Daar ging het idee om makkelijk vegetariër te zijn in Argentinië..

Eindelijk op de bestemming aangekomen, had iedereen een douane briefje in zijn hand behalve ik.. Ohh ik lag te slapen toen ze die uitdeelden.. Nee!! Nog niet in paniek sta je in de rij te wachten tot zij je weer achteraan laten aansluiten met dat briefje die je in moet vullen.. Tenminste dat dacht ik, maar de meneer achter de balie vond het niet erg en ik mocht nadat hij de standaard vragen vroeg op weg naar een taxi die mij bij mijn host af ging zetten.. En mijn host had al gewaarschuwd dat de taxichauffeurs je letterlijk af kunnen zetten. Dus ik was op het ergste voorbereid. Maar Enrique was gecharmeerd van mijn niet bestaande Spaans en hij heeft mij netjes voor de deur neer gezet en bleef wachten tot mijn host de deur open deed.. (wat ook haar verbaasde).

Dag 2 Buenos Aires..

We worden vroeg wakker en de lucht is helder blauw. Het is bijna onwerkelijk mooi weer hier. En na een snel ontbijt ga ik onderweg de stad in (ik had mij wel al ingesmeerd van factor 30). Natuurlijk werd ik gelijk na 30 seconden buiten al gestoken door een mug.. Joy..

Om 2u zou ik met de zus van een vriend van mij ontmoeten, maar eerst moest ik nog even zelf op onderzoek uit in de nieuwe stad die voor mij lag. Nadat ik redelijk loos rondjes hebt gelopen en gewoon heb gekeken naar de mensen (en al kilometers gemaakt heb) ging ik onderweg naar Recoletta. Hier is onder meer een grote begraafplaats waar ook Eva Perron ligt. De kist kan geplaatst worden in een tombe met een aanbid prieel erboven op. Na een grote zoektocht vonden we het graf van Evita en wandelde we verder naar de botanische tuinen en hebben we daar rond gehangen.. Ondertussen kwam ik erachter dat 1x factor 30 niet genoeg was en ik niet meer bij mij had.. De zus van een vriend is ook vegetariër en hebben we heerlijk in een Arabische bistro een aubergine burguer gegeten.. Het was een heerlijke dag, al heb ik wel erg last van vermoeidheid en ga ik vroeg op zoek naar mijn host haar huis. Die toch moeilijker te vinden was dan ik dacht. Ik liep bij de metro de verkeerde uitgang uit en lichtelijk gedesoriënteerd kwam ik na 10 min bij de goede uitgang.. Had bijna mijn host bericht dat ik verdwaald was en dat ik mogelijk iets van hulp nodig had.. Jammer moeheid je had me bijna te pakken, maar gelukkig won ik toch :D

Recoletta

Dag 3 La Boca

Vandaag had ik een dagje voor mezelf. Ik kon heerlijk uitslapen (ahum darrn you jetlag!!). Dus ik zat al vroeg in een café om mijn mail te checken. Ik wou vandaag naar La Boca gaan. Dus onderweg naar de Metro.. Die rijden vandaag niet (het is zaterdag en volgens mij host zouden ze zondag niet rijden, en niet beide..). Dus ik een beetje in paniek. Hoe kom ik nu naar de stad. Op de bussen staan allemaal dingen die ik niet snap (ik zit in een buitenwijk en het duurt 30 min met de metro om bij het centrum te komen). Gelukkig vind ik iemand die Engels verstaat en dus rustig Spaans terug praat en ze legt mij uit welke bussen is kan nemen.

La Boca is een wat minder goed stukje van BA en er werd afgeraden hier veel met je camera te zwaaien en erg te doen als toerist. Nu doe ik dat al niet. Maar ik durfde nu bijna van niets een foto te maken. Er waren jongetjes aan het voetballen en onderweg zag ik geen toeristen (ik had weer de omweg genomen, en was in de buurt terecht gekomen waar je niet moest zijn, maar het bus systeem van BA is gewoon erg moeilijk en ik was in de verkeerde bus gestapt.

El Caminito is het toeristische deel van La Boca en dat zag je ook wel.. Ineens kan je overal buttons, magneetjes en kaarten kopen. Ik vind er zelf niet erg veel aan.. Iets te vol met meuk waardoor je de leuke huisjes niet goed kan zien..

Terug vind ik wel gelijk een bus die mij naar Plaza de Mayo brengt en ik ga even rustig ergens bij een fontein zitten waar wifi is en heb uitzicht op mensen die de Tango dansen. Ineens staat er een grijze meneer die mij allerlei dingen vraagt. Maar mijn Spaans is nog steeds niet bestaand dus ik vraag of hij langzaam kan praten. Ik dacht dat hij vroeg of ik het mooi vond. Maar wat hij vroeg of ik het met hem wou dansen.. Oops.. Dus ik heb mij soort van laten leiden en hopelijk niet te vaak op de arme meneer zijn voeten gestaan.. Maar ik kreeg applaus van omstanders.. (jammer dat het midden op een plein was).

Toen de weg terug naar huis zien te vinden. Mijn host had gezegd welke bus ik moest nemen, maar ze wist niet waar de halte precies was. Dus nadat ik een paar extra km heb gelopen vond ik de bus (blijkbaar kwamen mijn smsjes niet bij haar aan.. Fijn zon Argentijns telefoon nr als je er in nood niets aan hebt) en ben ik heelhuids terug gekomen! En erachter komen dat ze nu al carnaval aan het vieren zijn. Ze hadden allemaal optochten van verschillende verenigingen.. Het zag er erg schattig uit (niet de Braziliaanse style, ze hadden hier veel kleding aan en het is hier warm! Ik had medelijden).

Dag 4 Palermo

Het is zondag en natuurlijk vandaag besluit ik dat ik iets wil kopen voor mijn verschrikkelijke zongegrillde neus.. Maar bijna alles is dicht! Mijn host komt mij te hulp en we vinden een markt, waar ik eigenlijk niets vind dat ik wil. (ben ook nog kieskeurig). Het was wel een leuk marktje!

En ik kom erachter dat er ook een trein naar haar wijk gaat! En dat je er niet voor hoeft te betalen.. Nou daar ben ik wel voor in.. Ze hebben namelijk niet bij elk station van die chipkaart poortjes (ze werken hier ook met een ov chipkaart en deze werkt wel). Verder lekker rustig aan gedaan en niet geprobeerd de 10 km te lopen in een dag. Dat vonden de blaren op mijn voeten ook erg fijn.

Empanada's

Dus ik ging proberen alleen empanada's te halen. Ik had onderweg naar mijn host der huis al allerlei plekken gezien waar je empanada's kon krijgen. Alleen deze waren niet vers. Toen ik eenmaal tijd had om te koken wou ik ze ophalen. Zijn die toko's dicht. Gelukkig had mijn host wel de oplossing dat degene bij haar op de hoek pas om 8u 's avonds open ging. Want dan begint pas het avondeten hier.

Ik ging erheen met mijn gebroken Spaans tenminste eentje van champignon besteld en eentje met groente.. Maar de empanada's zijn niet heel erg groot, dus ik vraag de lieve man welke er nog zonder vlees zijn. Dus hij noemt er een paar op en de ingrediënten. Uhhhh Que Pasa?! Gewoon ja gezegd op de opties, want hij had verzekerd dat het zonder vlees was. Maar ik had geen idee wat ik had besteld. Ze waren heerlijk! Blijkbaar had ik er eentje met pompoen en nog eentje met tomaat besteld. Maar mijn Spaans word al beter!

Dag 5 Tigre

Tigre en het delta complex waar het inligt is een populaire plek om te vertoeven in het weekend en daarom ga ik er op maandag naar toe. Het is hier nu zomervakantie, dus helemaal alleen ben ik niet. Ik had mezelf ingesteld op een tour over de delta en had bedacht dat het redelijk hetzelfde zou zijn als in Brunei. Ik had het mis. Het was eigenlijk een tour langs allemaal vakantiewoningen over een rivier waar geen wilde dieren in leven. Dus ik was teleurgesteld. Verder wel een schattig stadje met een tijger als logo (ik had me hier nog over verbaasd: Oh leuk een tijger als logo , doh het heet ook Tigre...) En dit is mijn laatste dag in BA. Morgen ben ik Neuquen. Ja je leest het goed.. En je spreekt het ook zo uit.. Ik giechel elke keer als ik het uitspreek..