Naar het einde van de wereld

Llama count: 1

Maar als je guanaco's meerekent (llama guanico) meerekent honderden!

Net als Nando's, flamingo's, de kleine grijze patagonische vos.

Nadat ik mijn stress volle vlucht had gehad, was ik in Punta Arenas aangekomen en moesten we nog even wachten op de zus en een vriendin van mijn host. Zij hebben ook vakantie en we gaan met zijn vieren een weekje rondtrekken in het diepe zuiden van Chile/Argentinië.

Na een kort nachtje gingen we op stap naar Puerto Natales, een klein dorpje aan de rand van Tierra de Paine. We vonden na lang zoeken een hostel en gingen we heerlijk pizza eten. We hadden toen nog niet echt door dat het Valentijnsdag was en wij waren misschien iets te druk voor de mensen om ons heen. Gelukkig gingen zij snel weg ;)

Terug in ons hostel hadden we al snel vrienden gemaakt met andere reizigers en gingen we rond 22u weer het dorp in op zoek naar meer eten. Dit werd nogal moeilijk.. We waren met een redelijk grote groep, dus ik at pas rond half 2 mijn avondeten. Ik was tegen deze tijd echt stik chagrijnig.. Maar gelukkig was het eten erg lekker en lieten ze mij daarna snel naar bed gaan.. Ik was niet de enige die Hangry was (hungry en angry) en konden we samen bitchen over de etenstijd. Ik ben nu half 11 wel gewent met eten, Maar half 2!! Poeh!!

De volgende ochtend ook weer redelijk vroeg op om naar Tierra de Paine. Nadat we de eerste guanaco's hadden gezien, moesten we stoppen om foto's te maken. Gisteren had Christian ook gezegd dat we er meer tegen zouden komen, maar dat was toen nog niet zo en we vertrouwde het niet ;) Maar na een paar uur rijden waren we bijna guanaco moe. Bijna.. In de verte doemde het park op (het zijn gewoon pilaren van bergen en erg indrukwekkend).
We hadden nog een makkelijke wandeling gemaakt en naar rare gier/adelaren gekeken (en de bergen). Het is gewoon onwerkelijk en sprookjesachtig. Toen gingen we terug naar de werkelijkheid en dat was El Calafate in Argentinië. We gingen de grens over bij een kleine overgang waar het niet eens geasfalteerd was. Het ging super gemakkelijk. Tot we in El Calafate aankwamen en alles, maar dan ook alles vol was geboekt. Er was geen hostel te vinden ivm een festival in de stad.

We kregen van de informatie een slaapplekje in een gymzaal waar veel mensen hun tent binnen hadden gezet. En wij sliepen er dan maar op een bankje. Ik heb me nog nooit zo erg een zwerver gevonden. Maar voor alles een eerste keer. Gelukkig kon ik me wel de dag erna douchen..  

De dag erna gingen we naar Perito Moreno Glacier. Helder blauw ijs wat ook nog eens in de zoveel tijd afbreekt, Behalve de entree was echt een rib uit mijn lijf. Die al niet goed ondersteunt was door de harde slaapplek van die nacht. Maar het is het waard. (hier konden we allemaal niet door voor Argentijnen.. Jammerdebammer). Ik heb wel al eerder gletsjers gezien, maar niet zo blauw als deze. Hij was onbeschrijfelijk mooi.

In Nederland had ik een krukje op mijn voet laten vallen. Wat nu resulteert dat ik mijn wandelschoenen wel aankrijg maar na een dag erop lopen er pijn aan heb. Dus dan loop je rond bij een gletsjer op je sandalen.. Ik had er hier weinig last van. Maar dieper in het zuiden is het echt een stuk kouder en hoop ik dat ik er geen problemen mee ga krijgen.

Nu staan we in de file echt naar het einde van de wereld te rijden. Ushuaia. Ik ben benieuwd. Het is best wel koud. Nu rond de 9 graden en als de auto in de zon staat brand je eruit om er snel weer in te springen ivm de vrieskou van buiten.. Brrrrrrr

Deze reis duurde in totaal 17u!! We stonden 7u te wachten op de boot ivm vakantiedrukte en ze hadden er maar 2 over het kanaal heen.. En ipv om 7u 's avonds aankomen, werd het middernacht. Gelukkig was onze host super lief en kregen we nog snel wat te eten voordat we naar bed gingen.

Ushuaia is een verbazingwekkend grote stad vergeleken bij de kleine steden die ik de afgelopen tijd heb gezien. Het is ook een leuke stad en ik voel me er wel thuis. De lucht is hier ook grijs en grauw en het is hier bere koud! Op het moment 8 graden buiten..

En wat kan je hier beter doen dan een gletsjer van dichtbij bekijken. Glaciar Martial ligt aan het randje van de stad en we gingen hier naartoe om een kleine wandeling te doen voordat we gingen lunchen. Het was super tof om in de sneeuw te huppelen, maar na 4u wandelen hadden we redelijk honger en was het nederlandse etenstijd.. Natuurlijk was er geen eettentje die voor 8u open ging. Na wat zoeken vonden we een irish pub.. Dus ik blij met de eettijden, krijg ik te horen dat dit nog steeds wel onze lunch was en dat we erna nog gaan avondeten.. Ohhhh nooooo... Met moeite heb ik een paar happen pasta weg gekregen, ik zat gewoon nog vol van mijn 'lunch'. Ze hebben hier redelijk late eettijden, begin er een beetje aan te wennen maar vind het wel lastig om zo laat te eten.

Maar het is hier hartstikke gezellig.. En wat mijn verbazing te boven gaat is het eten ook erg goed! De restuarants serveren niet alleen vegetarische pasta maar ook heerlijke groentes. Highlights van het eten waren heerlijk vegetarische empanadas, gevulde pompoen (ja ik kreeg een halve mega pompoen op bord met allerlei groentes en kaas erin) en een veggie burger! Dus het gaat hier niet alleen over de steaks, ze houden hier gewoon van eten!!