Llama count: 1
Navimag Ferry
Nadat ik de pinguïns had gezien ging ik
op weg naar Castro om een mooie, maar vel gekleurd kerkje te
bekijken. Ancud, waar ik verbleef had ook zo'n soort kerkje maar de
rustige versie in het rood. Castro had een groot geel met paarse kerk
midden in het centrum, die redelijk opviel tegen de grijze lucht.
Al wou ik langer blijven op het eiland
Chiloe, kon dat niet. Ik moest naar Puerto Montt om mijn ferry
reservering te bevestigen en de nacht op een boot door brengen
terwijl die naar het zuiden zou varen. Alleen had de boot al 12 u
vertraging toen ik mij in ging checken en werd er mij verzocht een
hostel te zoeken en de volgende ochtend om 8u weer te melden. Fijn..
Dus ik moet nu een nachtje in Puerto
Montt doorbrengen. Goed.. De stad staat niet heel goed bekend in de
guideboek en de Lonely Planet schrijft er bar weinig over. Ik ga dus
op pad met de info van mijn hostess.. Het is grauw en donker buiten
en het kan elk moment gaan regenen. Alles wat ik over die stad kan
zeggen is dat ik mijn eerste Llama er heb gezien! Weleens waar met
hoedje op en een tapijtje over zijn rug net als de pony's wij op de
hagrada hebben. Beetje jammer maar er komen er vast wel meer en wilde
llama's.
Verder is er weinig goeds te vertellen
over Puerto Montt. Mijn hostess is een beetje vreemd maar niet
vervelend. En de rest van de avond heb ik een beetje de wifi
misbruikt van het hostel.
Het vroege opstaan gaat mij nog steeds
niet goed af en met veel moeite sta ik klaar voor mijn transfer naar
de boot. Natuurlijk word er weer gegrinnikt om mijn naam. Rond 9u ben
ik op de boot en kom ik Polina tegen, een Russisch meisje die wel op
de boot al mocht slapen, ze was gewoon blijven zitten in wachtkamer
bij het kantoor, al was ze wel pas om middernacht naar de boot
gebracht. We krijgen ontbijt en we zitten te kijken naar een zeeleeuw
die kunstjes doet op een boei. Om 12u zijn we nog niet vertrokken en
krijgen we de lunch. De boot zet nu eindelijk koers richting het
zuiden en wij worden getrakteerd om een mooie blauwe lucht met af en
toe een wolkje en een bergachtig gebied op de achtergrond die er vast
heel saai uitziet op de foto.
Tijdens de lunch raak ik in gesprek met
een Duitse jongen Danil, die van toupen afweet. Dat heeft die geleerd
van Nederlandse jongens die hij tegen was gekomen in Colombia. Dus de
rest van de dag hebben we gekaart en ik heb heerlijk constant
gewonnen. Ook kreeg ik een heerlijke vegetarische maaltijd van
gevulde courgette! Ik was hier helemaal verbaasd over! Maar dat komt
vast omdat de kok Ricardo mij erg leuk vond en mijn naam goed bij mij
vond passen. Toen ik hem duidelijk maakte dat ik een man had, was
zijn hart echt heeeeeeeeeeeel erg gebroken. Maar bleef hij mij
knipoogjes geven en moest ik er erg om lachen.
De volgende ochtend waren we in het
fjord gebied gekomen en tijdens het ontbijt krijgen we dolfijnen te
zien. Ook zie ik vogels in het water naast de boot en met veel
inzoomen kwam ik erachter dat het hier ook stikt van de pinguïns..
Leuk! We komen er ook achter dat de meneer die engels spreekt op de boot niet Fernando heet maar Chris. Hij is alleen diep teleurgesteld dat we niet naar hem luisteren. Want hij had zichzelf voorgesteld bij zijn praatje. (Oh). Ik vraag hem hoeveel talen hij spreekt en hij begint te vertellen dat hij op veel cruiseships heeft gewerkt waaronder ook de Concordia. Whut.. Je bedoelt die boot die nu voor de kust van Italië ligt? Blijkbaar werkte hij ook toen de boot tenonder ging en hij vond het niet leuk om erover te praten.
Alleen kom ik er nu achter dat ik
ongeveer 16u vertraging heb en dat ik om 17u toch echt op het
vliegveld aan moet komen. De Kapitein vertelt mij dat we om 11.45
aankomen, ok dat geeft mij 5u om op het vliegveld van Balcemeda te
komen. Dat is 120km. Dat moet lukken. Toch?!
Ik sta om 11.45 te trappelen toen we de
haven in komen en te horen krijg dat we eerst nog gaan lunchen en dat
het nog minimaal een uur duurt voordat we van boord mogen.. (Whut?!
Nee!! Insert anti panic botton please!!). Ik stond om 13u dus
vooraan om de ladder af te klimmen met volle bepakking met Danil
achter mij, want hij wou graag weten of hij naar El Chalten kon komen
die dag (hij had maar 7u vertraging volgens mij boeking, Navimag had
iedereen een andere aankomsttijd gegeven.. Erg fijn). Iemand had ons
gewezen naar een bus die naar Coyhaique ging en vanuit daar kon ik de
bus naar Balcemeda pakken. Goed, dat gaat lukken. Maar de bus ging
niet naar Coyhaique, maar halverwege en daar konden we overstappen
naar een nieuwe bus (grom.. ok.. Worst case is dat ik met Danil
richting Argentinië ga, dan mis ik maar voor het eerst in mijn leven
een vliegtuig). In Aysin vonden we snel een bus en een uur later
waren we in Coyhaique (het is nu 3u). Nadat het erg onduidelijk is
waar mijn bus vertrekt, komen we erachter dat er nog een bus terminal
is en dat we bij de verkeerde staan. Bij de municipal terminal
aangekomen, word ik weer naar een kantoor buiten verwezen waar de bus
naar het vliegveld gaat. En die is dicht.......
Danil zegt dat zijn bus naar Argentinië maar 1x per week is dus die optie word het ook niet. Dan staat er buiten een taxi.. Bijna met een Halo eromheen.
Kosten voor Nederland zeer te overzien, want het boeken voor ticket naar Argentinie word het hetzelfde als de taxi kosten (het is nu 15.30, nog 90 minuten...)De rit is chaotisch, de taxi meneer zegt dat het 30 minuten gaat duren (het is 60 km.. over niet al te beste wegen). Maar HALLELUJAH om 1615 ben ik op balcemeda en zit om 17u precies in het vliegtuig. Ik heb nog nooit zoveel stress gehad op reis...
sorry als dit zo chaotisch geschreven is. Ik zit nog onder de adrenaline van de stress.. Poeh
Geen opmerkingen:
Een reactie posten