Sofie en ik gingen redelijk laat op stap naar La Perla, wat vroeger als concentratiekamp en militaire basis is gebruikt. Het werd een kamp rond 24 maart 1976 en een militaire basis vanaf 1984 tot 2007, toen werd het overgenomen door historische organisaties en werd het een museum.
Het is erg om te lezen wat er allemaal gebeurt is in Argentinië tussen 1976 en 1983. Mocht je alles willen lezen hier is de wiki pagina. Maar het is nog erger als ze er een gezicht aangeven. In het info centrum hangen veel foto's van de mensen die zijn 'verdwenen'
De dag voordat we er heen gingen was er op de nieuws dat 3 mensen die verdwenen waren in Cordoba geïdentificeerd waren met DNA wat was gevonden in de martelkamers en dat vonden ze een groot succes. Verder hebben ze al veel lichamen gevonden door het hele land, door de dodemans vluchten in die tijd. Het is gewoon heftig om te allemaal te zien en allemaal te lezen.
De vrouw achter de balie wist dat ik nederlandse was en meestal krijg ik daar een positieve reactie op. Ow Maxima is jullie koningin! Wat een mooie vrouw is het. Of het gaat over voetbal. Maar deze mevrouw wou een discussie over een onderwerp die ik niet echt kende. Over Maxima der vader, de nog niet veroordeelde man die mee heeft gewerkt in de dictatuur. Nadat je alles gezien hebt in het kamp en dan nog een discussie moet houden, is nog heftiger.
Elke dag waren er protesten en nadat het regime was verworpen kwamen er vrouwen met witte hoofddoeken nog steeds elke week protesteren. Het waren moeders en echtgenotes die een geliefde waren kwijt geraakt. Dit protesteren gebeurt nog steeds, maar in kleine maten. Toen een paar jaar geleden de eerste persoon veroordeeld werd stonden die vrouwen ook in de rechtszaal met hun witte hoofddoek en is het een symbool geworden.
Sofie en ik hebben de rest van de busreis terug stil zwijgend alles laten in werken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten